dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Regulus

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Horace 65 B.C.–8 B.C.

Regulus

CAELO tonantem credidimus Iouem

regnare; praesens diuos habebitur

Augustus adiectis Britannis

imperio grauibusque Persis.

milesne Crassi coniuge barbara

turpis maritus uixit et hostium

(pro curia inuersique mores!)

consenuit socerorum in armis

sub rege Medo Marsus et Apulus,

anciliorum et nominis et togae

oblitus aeternaeque Vestae,

incolumi Ioue et urbe Roma?

hoc cauerat mens prouida Reguli

dissentientis condicionibus

foedis et exemplo trahenti

perniciem ueniens in aeuom,

si non perirent immiserabilis

captiua pubes. ‘signa ego Punicis

adfixa delubris et arma

militibus sine caede,’ dixit,

‘derepta uidi, uidi ego ciuium

retorta tergo bracchia libero

portasque non clausas et arua

Marte coli populata nostro.

auro repensus scilicet acrior

miles redibit. flagitio additis

damnum; neque amissos colores

lana refert medicata fuco,

nec uera uirtus, cum semel excidit,

curat reponi deterioribus.

si pugnat extricata densis

cerua plagis, erit ille fortis

qui perfidis se credidit hostibus

et Marte Poenos proteret altero,

qui lora restrictis lacertis

sensit iners timuitque mortem.

hic, unde uitam sumeret inscius,

pacem duello miscuit. o pudor,

o magna Carthago, probrosis

altior Italiae ruinis!’

fertur pudicae coniugis osculum

paruosque natos ut capitis minor

ab se remouisse et uirilem

toruos humi posuisse uoltum:

donec labantis consilio patres

firmaret auctor numquam alias dato

interque maerentis amicos

egregius properaret exsul.

atqui sciebat quae sibi barbarus

tortor pararet: non aliter tamen

dimouit obstantis propinquos

et populum reditus morantem

quam si clientum longa negotia

diiudicata lite relinqueret

tendens Venafranos in agros

aut Lacedaemonium Tarentum.