dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Nuntium Remittit Cynthiae

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Caius Valerius Catullus 84? B.C.–54? B.C.

Nuntium Remittit Cynthiae

FVRI et Aureli, comites Catulli,

siue in extremos penetrabit Indos,

litus ut longe resonante Eoa

tunditur unda,

siue in Hyrcanos Arabesque molles,

seu Sagas sagittiferosue Parthos,

siue quae septemgeminus colorat

aequora Nilus,

siue trans altas gradietur Alpes,

Caesaris uisens monimenta magni,

Gallicum Rhenum, horrida tescua, ulti-

mosque Britannos,

omnia haec, quocunque feret uoluntas

caelitum, temptare simul parati:—

pauca nuntiate meae puellae

non bona dicta.

cum suis uiuat ualeatque moechis,

quos simul complexa tenet trecentos,

nullum amans uere, sed identidem omnium

ilia rumpens:

nec meum respectet, ut ante, amorem,

qui illius culpa cecidit uelut prati

ultimi flos, praetereunte postquam

tactus aratro est.