dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Epitaphs

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Anonymous circa 90 A.D.

Epitaphs

i

Nepos

QVVM praematura raptum mihi morte Nepotem

flerem Parcarum putria fila querens

et gemerem tristi damnatam sorte iuuentam

uersaretque nouus uiscera tota dolor,

me desolatum, me desertum ac spoliatum

clamarem largis saxa mouens lacrimis,

exacta prope nocte suos quum Lucifer ignis

spargeret et uolucri roscidus iret equo,

uidi sidereo radiantem lumine formam

aethere delabi. non fuit illa quies,

sed uerus iuueni color et sonus, at status ipse

maior erat nota corporis effigie.

ardentis oculorum orbes umerosque nitentis

ostendens roseo reddidit ore sonos:

‘adfinis memorande, quid o me ad sidera caeli

ablatum quereris? desine flere deum,

ne pietas ignara superna sede receptum

lugeat et laedat numina tristitia.

non ego Tartareas penetrabo tristis ad undas,

non Acheronteis transuehar umbra uadis,

non ego caeruleam remo pulsabo carinam

nec te terribilem fronte timebo, Charon,

nec Minos mihi iura dabit grandaeuus et atris

non errabo locis nec cohibebor aquis.

surge, refer matri ne me noctisque diesque

defleat ut maerens Attica mater Ityn.

nam me sancta Venus sedis non nosse silentum

iussit et in caeli lucida templa tulit.’

erigor et gelidos horror perfuderat artus,

spirabat suaui tinctus odore locus.

die Nepos, seu tu turba stipatus Amorum

laetus Adoneis lusibus insereris,

seu grege Pieridum gaudes seu Palladis arte,

omnis caelicolum te chorus excipiet;

si libeat thyrsum grauidis aptare corymbis

et uelare comam palmite, Liber eris:

pascere si crinem et lauro redimire manuque

arcum cum pharetra sumere, Phoebus eris.

indueris teretes manicas, Phrygium decus, Attis

non unus Cybeles pectore uiuet amor.

si spumantis equi libeat quatere ora lupatis,

Cyllare, formosi membra uehes equitis.

sed quicumque deus, quicumque uocaberis heros,

sit soror et mater, sit puer incolumis.

haec dona unguentis et sunt potiora corollis,

quae non tempus edax, non rapit ipse rogus.

ii

Tib. Claudius Esquilina Tiberinus

Tu quicumque mei ueheris prope limina busti,

supprime festinum quaeso uiator iter.

perlege, sic numquam doleas pro funere acerbo:

inuenies titulo nomina fixa meo.

Roma mihi patria est, media de plebe parentes.

uita fuit nullis tunc uiolata malis.

gratus eram populo quondam notusque fauore,

nunc sum defleti parua fauilla rogi.

quis bona non hilari uidit conuiuia uoltu

adque meos mecum peruigilare locos?

quondam ego Pierio uatum monimenta canore

doctus cycneis enumerare modis,

doctus Maeonio spirantia carmina uersu

dicere, Caesareo carmina nota foro:

nunc amor et nomen superest de corpore toto,

quod spargit lacrimis maestus uterque parens.

serta mihi floresque nouos, mea gaudia, ponunt:

fusus in Elysia sic ego ualle moror.

quod meat in stellis Delphin, quod Pegasus ales,

tot mea natalis fata dedere mihi.