dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Epitaph of Homonoea and Atimetus

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Anonymous circa 35 A.D.

Epitaph of Homonoea and Atimetus

TV qui secura procedis mente, parumper

siste gradum, quaeso, uerbaque pauca lege.

illa ego quae claris fueram praelata puellis,

hoc Homonoea breui condita sum tumulo,

cui formam Paphie, Charites tribuere decorem,

quam Pallas cunctis artibus erudiit.

nondum bis denos aetas mea uiderat annos,

iniecere manus inuida fata mihi.

nec pro me queror hoc, morte est mihi tristior ipsa

maeror Atimeti coniugis ille mei.

‘sit tibi terra leuis, mulier dignissima uita

quaeque tuis olim perfruerere bonis.’

Si pensare animas sinerent crudelia fata

et posset redimi morte aliena salus,

quantulacumque meae debentur tempora uitae,

pensassem pro te, cara Homonoea, libens.

at nunc quod possum, fugiam lucemque deosque,

ut te matura per Styga morte sequar.

‘parce tuam, coniux, fletu quassare iuuentam

fataque maerendo sollicitare mea.

nil prosunt lacrimae nec possunt fata moueri.

uiximus, hic omnis exitus unus habet.

parce: ita non unquam similem experiare dolorem

et faueant uotis numina cuncta tuis.

quodque mihi eripuit mors inmatura iuuentae,

id tibi uicturo proroget ulterius.’