dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  Epistle to Serena

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Claudian c.370–c.404

Epistle to Serena

ORPHEA cum primae sociarent omina taedae

ruraque compleret Thracia festus Hymen,

certauere ferae picturataeque uolucres,

dona suo uati quae potiora darent,

quippe antri memores, cautes ubi saepe sonorae

praebuerant dulci mira theatra lyrae.

Caucasio crystalla ferunt de uertice lynces,

grypes Hyperborei pondera fulua soli.

furatae Veneris prato per inane columbae

florea conexis serta tulere rosis,

fractaque flebilium ramis electra sororum

cycnus oloriferi uexit ab amne Padi,

et Nilo Pygmaea grues post bella remenso

ore legunt Rubri germina cara maris.

uenit et extremo Phoenix longaeuus ab Euro

adportans unco cinnama rara pede.

nulla auium pecudumque fuit quae ferre negaret

uectigal meritae conubiale lyrae.

tunc opibus totoque Heliconis sedula regno

ornabat propriam Calliopea nurum.

ipsam praeterea dominam stellantis Olympi

ad nati thalamos ausa rogare parens.

nec spreuit regina deum uel matris honore

uel iusto uatis ducta fauore pii,

qui sibi carminibus totiens lustrauerat aras

Iunonis blanda numina uoce canens

proeliaque altisoni referens Phlegraea mariti,

Titanum fractas Enceladique minas.

ilicet aduentu noctem dignata iugalem

addidit augendis munera sacra toris,

munera mortalis non admittentia cultus,

munera, quae solos fas habuisse deos.

sed quod Threicio Iuno placabilis Orphei,

hoc poteris uotis esse, Serena, meis;

illius exspectent famulantia sidera nutum,

sub pedibus regitur terra fretumque tuis.

non ego, cum peterem, sollemni more procorum

promisi gregibus pascua plena meis

nec, quod mille mihi lateant sub palmite colles

fluctuet et glauca pinguis oliua coma,

nec, quod nostra Ceres numerosa falce laboret

aurataeque ferant culmina celsa trabes.

suffecit mandasse deam: tua littera nobis

et pecus et segetes et domus ampla fuit.

inflexit soceros et maiestate petendi

texit pauperiem nominis umbra tui.

quid non perficeret scribentis uoce Serenae

uel genius regni uel pietatis amor?

atque utinam sub luce tui contingeret oris

coniugis et castris et solio generi

optatum celebrare diem! me iungeret auspex

purpura, me sancto cingeret aula choro!

et mihi quam scriptis desponderat ante puellam,

coniugiis eadem pronuba dextra daret!

nunc medium quoniam uotis maioribus aequor

inuidet et Libycae dissidet ora plagae,

saltem absens, regina, faue reditusque secundos

adnue sidereo laeta supercilio.

terrarum tu pande uias, tu mitibus Euris

aequora pacari prosperiora iube,

ut tibi Pierides doctumque fluens Aganippe

debita seruato uota cliente canant.