dots-menu
×

Home  »  The Oxford Book of Latin Verse  »  An Epitaph for his Father

Heathcote William Garrod, comp. (1878–1960). The Oxford Book of Latin Verse. 1912.

Ausonius c.310–c.395

An Epitaph for his Father

NOMEN ego Ausonius, non ultimus arte medendi

et, mea si nosses tempora, primus eram.

uicinas urbis colui patriaque domoque,

Vasates patria, sed lare Burdigalam.

curia me duplex et uterque senatus habebat

muneris exsortem, nomine participem.

non opulens nec egens, parcus sine sordibus egi:

uictum habitum mores semper inempta habui.

sermone inpromptus Latio, uerum Attica lingua

suffecit culti uocibus eloquii.

optuli open cunctis poscentibus artis inemptae

officiumque meum cum pietate fuit.

iudicium de me studui praestare bonorum:

ipse mihi numquam, iudice me, placui.

officia in multos diuerso debita cultu

personis meritis tempore distribui.

litibus abstinui: non auxi, non minui rem:

indice me nullus, set neque teste perit.

inuidi numquam: cupere atque ambire refugi:

iurare aut falsum dicere par habui.

factio me sibi non, non coniuratio iunxit:

sincero colui foedere amicitias.

felicem sciui, non qui quod uellet haberet,

set qui per fatum non data non cuperet.

non occursator, non garrulus, obuia cernens

ualuis et uelo condita non adii.

famam, quae posset uitam lacerare bonorum,

non finxi et, ueram si scieram, tacui.

ira procul, spes uana procul, procul anxia cura

inque bonis hominum gaudia falsa procul.

uitati coetus eiuratique tumultus

et semper fictae principum amicitiae.

deliquisse nihil numquam laudem esse putaui

atque bonos mores legibus antetuli.

irasci promptus properaui condere motum

atque mihi poenas pro leuitate dedi.

coniugium per lustra nouem sine crimine concors

unum habui: natos quattuor edidimus.

prima obiit lactans: at qui fuit ultimus acui,

pubertate rudi non rudis interiit.

maximus ad summum columen peruenit honorum,

praefectus Gallis et Libyae et Latio,

tranquillus, clemens, oculis uoce ore serenus,

in genitore suo mente animoque pater.

huius ego et natum et generum pro consule uidi:

consul ut ipse foret, spes mihi certa fuit.

matronale decus possedit filia, cuius

egregia et nuptae laus erat et uiduae.

quae nati generique et progeneri simul omnium

multiplici inlustris uidit honore domos.

ipse nec affectans nec detrectator honorum

praefectus magni nuncupor Illyrici.

haec me fortunae larga indulgentia suasit

numine adorato uitae obitum petere,

ne fortunatae spatium inuiolabile uitae

fatali morsu stringeret ulla dies.

optinui auditaeque preces: spem uota timorem

sopitus placido fine relinquo aliis.

inter maerentis, sed non ego maestus, amicos

dispositis iacui funeris arbitriis.

nonaginta annos, baculo sine, corpore toto

exegi, cunctis integer officiis.

haec quicumque leges, non aspernabere fari:

talis uita tibi qualia uota mihi.